Het (aan)voelen van EM straling

(Laatst aangepast in maart 2005)

1. Inleiding
  
2. Aanvoelen van EM straling
2.1. Intuïtie
2.2. Je lichaam leert gekende bronnen op te sporen

2.3. Je lichaam leert bepaalde bronnen te voelen
2.4. Uw gevoel kan u bedriegen

   
3. EM straling en geheugen

4. Aangeleerde overgevoeligheid voor bepaalde EM bronnen

5. Besluit

  

 

     

1. Inleiding

Nogal wat mensen met een elektromagnetische (EM) overgevoeligheid hebben regelmatig de ervaring dat ze bepaalde EM bronnen kunnen voelen. Ze ervaren het soms als hoofdpijn of een gebruis in de hersenen of als druk in de oren of iets dergelijks. Nochtans slagen diezelfde personen er dikwijls niet in om tijdens wetenschappelijke testen aan te geven of er al dan niet EM straling toegepast wordt. Hierdoor is er in de wetenschappelijke wereld nogal wat scepticisme ten opzichte van electromagnetische overgevoeligheid.

Om oplossingen te vinden voor uw gezondheidsprobleem is het belangrijk om het probleem zelf eerst goed te begrijpen. Daarom is het nodig om een aantal kritische vragen te durven stellen: "Wat zijn precies mijn ervaringen en hoe kan ik ze logisch verklaren?"
In de hiernavolgende tekst probeer ik mijn ervaringen kritisch te benaderen. Hopelijk kunnen mijn gedachtespinsels de lezer helpen zijn probleem opnieuw op een creatieve manier te benaderen om zo tot een beter begrip van zijn probleem te komen.


             

2. Aanvoelen van EM straling

2.1. Intuïtie
Mijn elektromagnetische overgevoeligheid is de in de periode 1999-2003 zeer sterk toegenomen. De eerste duidelijke problemen deden zich voor tijdens een computercursus (zes maanden dagonderwijs). Daarvoor had ik nagenoeg geen problemen met bijvoorbeeld computergebruik of autorijden. Nochtans heb ik al vele jaren een soort aversie voor een heleboel elektrische toestellen. Doorgaans probeerde ik daar een logische verklaring aan te geven.
Zo was ik geen voorstander voor een diepvriezer. Het zou te veel elektrische stroom verbruiken. Ook maaide ik mijn gazon met een duwertje om toch wat minder lawaai te maken en zo de buren minder te storen. Een dampkap in de keuken zag ik ook niet zo zitten en koken met een elektrisch fornuis vond ik al helemaal niets voor mij (te traag en milieuonvriendelijk). Autorijden werd bij voorkeur beperkt tot dat wat echt nodig was (te veel schadelijke uitlaatgassen en te duur).
In 1997 ben ik verhuisd. De straat van mijn nieuwe woonplaats wekte veel irritatie op. Ze was te smal, er werd te snel gereden, de gracht was vuil, kortom een heleboel negatieve gevoelens welke ik logisch probeerde te verklaren. Nu weet ik dat het de EM straling van de ondergrondse elektriciteitsleidingen is die mij dat negatieve gevoel bezorgde. Dus lang voor ik echt EM overgevoelig geworden ben, had ik toch een soort van intuïtie die mij beschermde voor EM straling.


        

2.2. Je lichaam leert gekende bronnen op te sporen
EM straling van "normale" niveau's is volgens mij heel moeilijk waar te nemen. Wat mijns inziens wel mogelijk is dat we leren dat bepaalde bronnen (situaties) op langere termijn belastend zijn. Onze hersenen proberen dan een link te leggen tussen de effecten en waarneembare zaken die zich dan voordoen. Naast een soort intuïtie gaan we dan bewust bepaalde situaties vermijden.

Een voorbeeld kan veel verduidelijken:
Mijn radio bevat een klassieke transformator met wikkelingen. Van zodra je de stekker in het stopcontact steekt, staat de transformator onder spanning. De schakelaar van het toestel schakelt enkel de laagspanning na de transformator.

Toen ik in 1990 het toestel aankocht, kon ik enkel de transformator horen zoemen als ik mijn oor op het toestel legde. In de periode van mijn hypergevoeligheid (einde 2003 - begin 2004) kon ik het gezoem horen tot op 10 meter afstand. Klaarblijkelijk was mijn gehoor afgestemd op dat geluid.

Heel wat EM overgevoeligen hebben last van overgevoeligheid voor geluiden. Bij een gehoortest is bij mij gebleken dat ik voor bepaalde geluiden tot 100 maal gevoeliger ben dan normaal. Dit was vroeger niet zo. Door deze overgevoeligheid kan ik dus de transformator van mijn radio tot op grote afstand duidelijk waarnemen.

Er is echter meer. Als de transformator onder spanning stond, hoorde ik hem niet alleen, het stoorde mij ook enorm. Ik kreeg er zelfs hoofdpijn van, zelfs op een afstand van 5 meter. De EM-meetwaarde was op die afstand echter verwaarloosbaar. Ik vermoed dat dit een soort conditioneringeffect is (Pavlov effect).

In 2004 is mijn gevoeligheid voor EM straling duidelijk verminderd. De overgevoeligheid voor geluiden is ook sterk afgenomen. Wanneer ik de laatste dagen weinig aan EM straling blootgesteld ben, hoor ik de transformator van mijn radio nog nauwelijks. Indien ik echter te veel straling gehad heb, gaat mijn overgevoeligheid voor geluiden weer toenemen en hoor ook het gezoem van de transformator weer duidelijk.


        

2.3. Je lichaam leert bepaalde bronnen te voelen
Wanneer je lichaam herhaaldelijk aan bepaalde bronnen blootgesteld wordt, kan het dus leren in welke situaties het door deze straling belast wordt. Om u duidelijk te maken dat u bepaalde EM bronnen moet vermijden, zal het dan een soort signaal geven. Hierdoor kan je nagenoeg onmiddellijk gekende bronnen "voelen".

Zo kan ik de "EM straling" van een gloeilamp voelen tot op 1 meter afstand (warmte op de huid?). Ook kan ik soms gestresseerd raken door het geluid van een dieselmotor, zelfs wanneer hij tientallen meters van mij verwijderd is.

Een aantal mensen kunnen bepaalde elektrische wisselvelden onmiddellijk voelen als een sensatie op de huid (pijn, jeuk, spanning, haren die recht komen….). Lang niet iedereen heeft die gewaarwordingen. Toch hebben de meeste de ervaring dat ze de aanwezigheid van een EM bron onmiddellijk kunnen "aanvoelen". Om zulke, doorgaans gekende EM bronnen, direct te kunnen voelen zijn er volgens mij twee voorwaarden:
- het moet een bron zijn waarmee men ervaring heeft (of gelijkaardige bron)
- de bron is op één of andere manier zintuiglijk waar te nemen (horen, zien, voelen, ruiken….). De gevoeligheid waarmee men waarneemt kan soms vele malen groter zijn dan normaal.

Deze veronderstelling heeft een belangrijk praktisch gevolg. Indien men in een nieuwe omgeving vertoeft waar een EM bron aanwezig is waarmee men geen ervaring heeft, loopt men het risico deze niet te "voelen" . Hierdoor kan men dan onverwacht veel EM straling oplopen met alle kwalijke gevolgen achteraf.

Zelfs indien men bepaalde EM straling direct zou kunnen waarnemen, is het toch gevaarlijk om op deze waarneming te steunen om EM bronnen op te sporen. De kans is groot dat je andere bronnen (niet gekende) over het hoofd ziet en dat kan je later zuur opbreken. Een EM meettoestel geeft mij alvast meer vertrouwen.


         

2.4. Uw gevoel kan u bedriegen
Een aantal van de symptomen van elektromagnetische overgevoeligheid zijn eerder vaag (hoofdpijn, moe, futloos, concentratieproblemen, oorsuizingen…) en hebben en zekere overeenkomst met symptomen van stress.

Indien je nu in een situatie terecht komt waarvan je verwacht veel EM straling op te lopen (ervaring of EM meetwaarden), kan de angst hierdoor later ziek te worden u stress geven. Deze stress op zich zal dan vrij snel symptomen geven die moeilijk te onderscheiden zijn van symptomen van EM straling. Dus de angst om ziek te worden maakt u dan juist ziek. Hierdoor zal uw vrees om door de EM straling ziek te worden juist bevestigd worden. De volgende keer als je opnieuw in zulke situatie terecht komt, zal uw angst voor EM straling nog toegenomen zijn. Daardoor wordt het fenomeen nog versterkt en kom je in een neerwaartse spiraal terecht.

Bij gelijkaardige waarnemingen (geluid, trillingen, reuk) als deze van een gekende EM bron kan het dus zijn dat je ook een EM bron denkt te voelen. Het is dan echter helemaal niet zeker dat er effectief schadelijke EM straling is. Je gevoel kan je dus bedriegen..

Mogelijk worden er als gevolg van (de angst voor) EM straling stresshormonen geproduceerd (EM stress?). Ook dit kan uw gezondheid nog dagen lang negatief beïnvloeden en zal moeilijk te onderscheiden zijn van de gevolgen van EM straling.

Het vermijden van EM bronnen kan dan wel erg nuttig zijn maar paniek vanwege "onvermijdelijke" EM straling zal u doorgaans eerder slecht dan goed doen.


       

3. EM straling en geheugen

Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat bij EM straling er calcium in de cel binnenlekt. Het binnendringen van calcium in een cel is in een normaal werkend lichaam een zeer veel gebruikte methode om aan de cel een bepaald signaal te geven. Afhankelijk van het type cel, zal het signaal anders geïnterpreteerd worden (vb spiercel: spiersamentrekking, zenuwcel 1: zenuwprikkel afzwakken, zenuwcel 2: zenuwprikkel versterkt doorgeven). Voor bepaalde zenuwcellen betekent dit signaal dat er informatie moet opgeslagen worden in het geheugen. Het zou dus kunnen dat bepaalde EM straling de normale werking van het geheugen verstoort.

In de periode van mijn hypergevoeligheid (voorjaar 2004) was het voor mij erg moeilijk om bepaalde informatie te onthouden of uit het geheugen op te vragen. Vooral voor sommige namen of woorden was dit een probleem. Anderzijds kon ik bijna gelijk welk telefoonnummer dat ik toevallig gebruikt had dagen later probleemloos nog herinneren. Aan hoe meer EM straling ik blootgesteld was, hoe sterker het effect. Als ik gedurende enkele dagen bijna geen EM straling ervaren had, kon ik mij die telefoonnummers niet meer herinneren en kwam de woordenschat gewoon terug.


        

4. Aangeleerde overgevoeligheid voor bepaalde EM bronnen

In het voorjaar van 2003 is mijn gevoeligheid voor EM straling sterk toegenomen. Vooral voor autorijden was dit een groot probleem. Ik kon steeds minder kilometers afleggen zonder achteraf ziek te worden.
Doorgaans reed ik met een Toyota Corolla. Ik dacht: "mogelijk is een ander type auto minder schadelijk". Daarom heb ik eens een test gedaan met een Ford Fiësta. De eerste dagen kon ik inderdaad beduidend langer rijden met deze auto zonder problemen. Na één week echter was mijn gevoeligheid voor de Ford ruim zo groot als die voor de Toyota. Dan ben ik opnieuw overgestapt naar de Toyota. Mijn gevoeligheid was vergelijkbaar met de situatie voorheen. Na enkele weken zeer beperkt autorijden, heb ik opnieuw een test gedaan met de Ford. Mijn gevoeligheid voor deze auto was nog steeds zeer groot. Ik heb de indruk dat er een soort van "aangeleerde" overgevoeligheid komt na een herhaaldelijke blootstelling aan een bepaalde bron.

Een vergelijkbare situatie heb ik ervaren met computers. Omdat het gebruik van mijn oude computer zeer belastend was geworden, ben ik op zoek gegaan naar een andere computer. Ik heb in de periode van enkele maanden een aantal nieuwe computers aangekocht. Omdat het telkens over een standaardcomputer ging, kon ik van de verkoper bekomen dat ik ze binnen één week eventueel nog mocht terugbrengen.
Bij elk toestel kreeg ik een vergelijkbaar resultaat. De eerste dag verdroeg ik de nieuwe computer vrij goed. Naarmate ik met een specifiek toestel meer gezondheidstesten gedaan had, werd mijn gevoeligheid voor dit toestel duidelijk groter.
Ik heb dan ook de indruk dat er een soort van aangeleerde overgevoeligheid is voor een bepaalde EM bron.

Waarschijnlijk gebruikt men tijdens wetenschappelijke testen in verband met EM overgevoeligheid een EM bron welke qua karakteristieken volledig nieuw is voor de testpersoon. Hij zal dan nog geen ervaring hebben met zulke EM bron en zal dus nog niet aangeleerd hebben deze bron op te sporen. Dit zou voor een stuk kunnen verklaren waarom bepaalde overgevoeligen tijdens zulke testen vrij moeilijk onmiddellijk kunnen aangeven wanneer er EM straling toegepast wordt of wanneer niet.


       

5. Besluit

Ik heb geprobeerd om voor mijn persoonlijke ervaringen met elektromagnetische (EM) straling een logische verklaring te vinden voor de manier waarop ik bepaalde EM bronnen (aan)voel en andere dan weer niet. Hierbij ben ik tot de volgende gedachtegang gekomen:

Mensen met een beperkte gevoeligheid voor elektromagnetische (EM) straling kunnen een intuïtieve afkeer ontwikkelen voor bepaalde elektrische toestellen of voor situaties met veel EM straling.
Naarmate hun gevoeligheid toeneemt, gaat hun lichaam aanleren welke zintuiglijke waarnemingen (horen, zien, ruiken, voelen….) samengaan met een bepaalde bron van EM straling. Daarbij kunnen ze soms uitzonderlijk gevoelig waarnemen. Na verloop van tijd doen ze ervaring op met bepaalde bronnen en kunnen ze die dan "aanvoelen".
Als hun gevoeligheid zo groot geworden is dat ze echt ziek worden door bepaalde EM stralingsbronnen, kunnen ze voor hiervoor een soort angst ontwikkelen. De zintuiglijke waarnemingen van de bron zelf veroorzaken dan een soort stress (EM stress?). Een aantal symptomen van stress zijn echter vergelijkbaar met deze van EM straling (oorsuizingen, hoofdpijn….). De indruk EM belast te zijn wordt hierdoor nog versterkt. Deze stresssymptomen kunnen optreden van zodra men de EM bron zintuiglijk waarneemt. Dit kan dan de indruk wekken de EM straling onmiddellijk te kunnen voelen.

Ik wil niet in vraag stellen of EM hypergevoelige mensen bepaalde EM stralingsbronnen kunnen voelen of niet. De vraag is echter of ze iedere schadelijke EM bron onmiddellijk kunnen vaststellen, ook de bronnen waar ze nog geen ervaring mee hebben. Indien dit niet het geval is, lopen ze het risico om in een nieuwe omgeving onverwacht aan zeer veel schadelijke EM straling blootgesteld te worden en dit met alle kwalijke gevolgen vandien.

Om schadelijke EM straling op te sporen verkies ik alvast gebruik te maken van EM meettoestellen. Deze zijn eenvoudig te gebruiken en zijn tegenwoordig helemaal zo duur niet meer.

Patrik Peters
   Startpagina

Mijn e-mail:
    pet_peters@yahoo.com

 

Meer weten over elektromagnetische overgevoeligheid:

www.StichtingEHS.nl
http://www.straling.org
www.stopumts.nl.
www.milieuziektes.be

Disclaimer
De inhoud van deze pagina is opgemaakt aan de hand van persoonlijke ervaringen en inzichten. Alhoewel deze informatie goed wetenschappelijk en biochemisch onderbouwd is, is het op geen enkel moment de bedoeling om medisch advies te verstrekken. Ik wijs dan ook elke verantwoordelijkheid hieromtrent af.

Deze pagina werd laatst aangepast in augustus 2005