Alfa-liponzuur 

Zijn rol bij de energieproductie in de cel
 en bij kwikontgifting
     

1. Inleiding:

2. Biochemische aspecten van alfa-liponzuur


2.1. Kwik in en uit de hersenen.

2.2. Kwik en energieproductie in ons lichaam
             Energieproductie in de cel.
             Energievoorziening in de hersenen.
             Stress en energievoorziening
             Besluit energieproductie

2.3. Alfa-liponzuur en de verbranding van suiker.
             Besluit alfa-liponzuur en energieproductie

3. Algemeen Besluit

    
       

1. Inleiding

Alfa-liponzuur (ALA) wordt regelmatig gebruikt voor kwikontgifting. Toch hoor je ook zeer tegenstrijdige berichten over het "heilzaam" effect dat het zou hebben bij kwikbelaste mensen. Als kritisch wetenschapper met een biochemische opleiding heeft het mij echter heel wat hoofdbreken gekost om de biochemische achtergronden van de werking van ALA te achterhalen.

Alfa-liponzuur wordt ondermeer ook gebruikt in het wereldwijd bekende kwikontgiftingsprotocol van Andy Cutler. Volgens deze arts zou alfa-liponzuur, door zijn sterke affiniteit voor kwik zeer goed geschikt zijn voor de ontgifting van het lichaam. Zijn belangrijkste motivatie voor het gebruik van ALA is echter dat het ook kwik uit de hersenen zou kunnen halen. Volgens het A. Cutler-protocol wordt ALA toegepast om de vier uur (ook 's nachts) en dit in blokken van enkele dagen. Een deel van de kwikbelaste mensen voelt zich merkelijk beter na de inname van ALA. Vooral hun concentratievermogen zou er op vooruitgaan.

Als biochemicus heb ik enkele fundamentele bezwaren met de idee dat ALA een goede kwikontgifter zou zijn. Zo is de winst in concentratie na het gebruik van ALA weer zeer vlug voorbij. Vier uur na inname is de verbeterde concentratie weer helemaal over. Indien ALA echt kwik uit de hersenen zou halen, zou je verwachten dat de winst blijvend zou zijn.

Daarenboven is de binding van kwik aan ALA niet zo gek veel beter dan aan een heleboel andere eiwitten welke normaal in bloed voorkomen. Waarom zou ALA dan zoveel efficiënter zijn? Selenium bijvoorbeeld is veel beter om kwik te ontgiften. Het bindt de kwik een miljoen keer sterker dan ALA.

Er zijn nog een paar andere problemen met de stelling dat ALA goed zou zijn voor de ontgifting van kwik. Om dit te begrijpen is er echter een stevige biochemische kennis vereist. Ik ga proberen om dit hieronder eenvoudig uit te leggen al vrees ik dat me niet al te best zal lukken. Toch zou ik u willen aanraden het proberen te lezen. Er zitten namelijk een heleboel zaken in die nogal wat symptomen van kwikbelaste mensen kunnen verklaren zoals de veel voorkomende concentratieproblemen, het slecht slapen, de neiging tot depressie, de verzuring van het lichaam, het lekkedarmsyndroom, gewrichts- en spierpijnen enz. Hopelijk heb je er wat aan.
    
                

2. Biochemische aspecten van alfa-liponzuur

2.1. Kwik in en uit de hersenen.
De hersenen zijn een zeer complex orgaan. Voor een goede werking is het noodzakelijk dat ze goed afgeschermd worden van de rest van het lichaam. Dit gebeurt door de hersen-bloed barrière. Praktisch zijn dit de wanden van de bloedvaten in de hersenen. Zij controleren alles wat er in of uit gaat. Voor ieder stof die binnen of buiten gaat is er een speciale poort voorzien. Alles wat geen poort heeft, kan dus niet binnen of buiten.

Sommige stoffen kunnen toch geniepig binnenglippen. Zo kunnen bijvoorbeeld bepaalde medicamenten de hersenen binnenglippen. Zij zijn hiervoor speciaal ontworpen. Ze moeten immers aan zeer specifieke voorwaarden voldoen: ze moeten zowel goed vetoplosbaar als wateroplosbaar zijn. De combinatie van die twee eigenschappen is echter verre van evident.

Enkele vormen van kwik kunnen ook zo binnenglippen. Vooral het atomair kwik (kwikdamp of Hg 0) is zowel vet- als wateroplosbaar en kan dus zeer gemakkelijk door de hersen-bloed bariëre. Ook methylkwik en het kwikion eenwaardig positief (Hg 1+) kunnen nog redelijk gemakkelijk in de hersenen binnengeraken. Het lichaam zal er dan ook alles aan doen om deze vormen zo vlug mogelijk om te zetten in een andere vorm, welke niet doorheen de hersenbloedbariëre kan namelijk het kwikion tweewaardig positief (Hg 2+). Het voor de hersenen zeer gevaarlijke atomair kwik (Hg 0) wordt binnen een paar minuten omgezet naar het veel minder gevaarlijke Hg 1+. Deze laatste wordt dan binnen een dertigtal minuten omgezet in het Hg 2+. Methylkwik wordt veel trager omgezet naar Hg 2+ (enkele dagen tot weken). Vandaar de grote vrees voor vergiftiging van de hersenen door methylkwik.

Alfa-liponzuur (ALA) heeft ook de eigenschappen om binnen te kunnen glippen in de hersenen en kan dus waarschijnlijk gemakkelijk doorheen de hersenbloedbarrière. Om nu kwik uit de hersenen te kunnen halen, moet het geheel ALA-kwik terug naar buiten kunnen. Door de aanwezigheid van kwik, wordt het geheel plots veel meer wateroplosbaar en veel minder vetoplosbaar. Gewoon naar buiten glippen kan dus niet meer. Indien in de hersenbloedbarrière geen specifiek mechanisme bestaat voor de eliminatie van ALA-kwik, dan zal het ook niet gewoon naar buiten kunnen. Er is echter geen reden om aan te nemen dat zulk een mechanisme zou bestaan. De idee dat alfa-liponzuur kwik uit de hersenen zou kunnen halen, klopt dus waarschijnlijk niet.

Hierbij moet ik een zeer belangrijke opmerking maken. Uit wetenschappelijke proeven met dieren is gebleken dat dit toch zou lukken. In deze proeven werden echter zeer grote dosissen methylkwik gebruikt. De combinatie ALA-methylkwik voldoet wel aan de voorwaarden om naar buiten te kunnen glippen. Vandaar het positieve resultaat.

Gelijk welke vorm van kwik welke in de hersenen terecht gekomen is, wordt daar omgezet in het kwikion twee plus (Hg 2+). Dit is biochemisch gezien veruit de meest giftige vorm voor de hersencellen. Deze vorm kan niet naar buiten glippen en blijft dus zeer lang achter in de hersenen. De combinatie ALA-Hg 2+ kan ook niet naar buiten. Alfa-liponzuur kan dus bij historisch kwikbelaste mensen (mensen die hun amalgaamtandvullingen reeds laten verwijderen hebben) geen kwik meer uit de hersenen halen.

Indien ALA geen kwik uit de hersenen kan halen, dan rijst de vraag waarom kwikbelaste mensen doorgaans wel er degelijk een (tijdelijk) positief effect van ervaren.

De reden waarom kwikbelaste mensen dikwijls concentratie problemen hebben ligt in het feit dat kwik de energievoorziening van de (hersen)cellen afremt. Om dit uit te leggen komt er opnieuw heel wat biochemie om de hoek kijken. Vooral de energieproductie van de cel is hier heel belangrijk. De hiernavolgende tekst is moeilijk (vooral het eerste stuk) maar ik stel toch voor dat je het eens vluchtig doorneemt.
                            

2.2. Kwik en energieproductie in ons lichaam

Energieproductie in de cel.
De meeste lichaamscellen, zoals spiercellen, halen hun energie vooral uit suiker (glucose) en vet en in mindere mate uit aminozuren (afbraakproducten van eiwitten). Kwik kan de energieproductie van de cel op verschillende manieren afremmen.

Zo zal kwik de omzetting van suiker naar ATP verstoren. ATP is de belangrijkste energiedrager van de cel. Het is direct bruikbare energie die voor van alles en nog wat gebruikt wordt. Het is dus te vergelijken met de elektriciteit in onze maatschappij. Als al de elektriciteit uitvalt, dan ligt het productieapparaat volledig stil en draait de communicatie vierkant.

Door de aanwezigheid van kwik verloopt de omzetting van suiker naar energie (ATP) veel trager dan normaal. Bij een grote energievraag zal de cel moeten overschakelen naar een andere energiebron. De verbranding van vet is dan het volgende alternatief. Maar kwik kan ook onrechtstreeks de omzetting van vet naar energie bemoeilijken. Bij de verbranding van vet wordt er eerst NADH vervormd, die op zijn beurt gebruikt wordt om ATP te maken. In dit proces spelen zuurstof en cytochroom C essentiële rol. Om cytochroom C te kunnen maken is er heem nodig. Heem (denk aan hemoglobine) wordt op zijn beurt gemaakt vertrekkende van porfurines. Kwik verstoort echter de aanmaak van die profurines. Men spreekt dan van porfurie. Dit is een aandoening waar er van alles en nog wat kan mislopen in het lichaam. Een aantal symptomen van porfurie zijn zeer vergelijkbaar met deze van een kwikvergifting.

Een volgend alternatief voor de energieproductie, is de gedeeltelijke verbranding van suiker tot melkzuur. Dit systeem is veel minder energie-efficiënt dan de volledige verbranding van suiker. Met dezelfde hoeveelheid suiker wordt er ongeveer tien maal minder ATP gevormd. Er zal dus veel meer suiker(energie) nodig zijn om hetzelfde resultaat te bekomen. Een ander probleem is dat dit melkzuur weer ergens anders in het lichaam moet verwerkt worden. Te veel melkzuur is immers giftig voor het lichaam. Het overtollige melkzuur wordt doorgaans verwerkt in de lever en in de (andere, minder actieve) spieren.

Bij een kwikbelasting zijn doorgaans alle weefsels aangetast. Dus de verwerking van melkzuur zal ook in de lever en andere spieren problemen geven. Bij een zware fysieke inspanning, wanneer veel energie gevraagd wordt, zal het melkzuur vrij snel opstapelen. In het alternatief medisch circuit spreekt men dan van verzuring van het lichaam.

Een laatste manier om directe energie (ATP) te maken is de verbranding van aminozuren. Aminozuren zijn eigenlijk de bouwstenen van de eiwitten. Het zijn de eiwitten die alles doen in ons lichaam. Ze zijn de machines van de cellen. Spiersamentrekking gebeurt door eiwitten. Ook de vertering van voedsel gebeurt door eiwitten. Deze eiwitmachines gebruiken ATP als energiebron.

Zoals eerder besproken verloopt bij een kwikbelasting de energieproductie (ATP) vanuit suiker en vet veel te traag. Hierdoor wordt er sneller overgeschakeld naar de afbraak van eiwitten en de verbranding van en aminozuren. Als de energievraag nog te hoog wordt, zullen ook deze snel uitgeput raken. Door een tekort aan aminozuren zullen er een heleboel dingen niet meer gemaakt kunnen worden. Er zal dus vrij snel een tekort ontstaan aan bepaalde machinerie in het lichaam.

Je kan deze situatie een beetje vergelijken met iemand die overdreven veel kou heeft. Hij zal dan, om warm te krijgen, zeer regelmatig nog een blok hout in de stoof steken. Het brandhout is dan snel opgebruikt. Omdat hij blijft kou hebben, steekt hij ook zijn meubilair en de schrijnwerkerij in de stoof, in de hoop toch maar wat warmer te krijgen. Zijn huis zal vrij snel onbewoonbaar worden. Ook als je hem achteraf veel (brand)hout bezorgt, zal zijn situatie eerder penibel blijven. Bij CVS-patiënten (kwikbelaste mensen?) is het gekend dat ze verhoudingsgewijs veel minder actief weefsel hebben dan gezonde mensen. Vandaar ook hun futloosheid.

Het gebrek aan bouwstoffen (aminozuren) en dus ook het gebrek aan actief materiaal kan grote gevolgen hebben voor de gezondheid. Indien er bijvoorbeeld onvoldoende aminozuren zijn om verteringsenzymen te maken, kan je de voeding die je gegeten hebt ook niet meer voldoende verteren. Zo kan je door gewoon te eten het suikertekort en het eiwittentekort ook niet meer voldoende aanvullen.

Een ander voorbeeld is het lekkedarmsyndroom. De dunnedarm wordt dagelijks aangevallen door een hele horde bacteriën. Deze vreten de wand van de dunnedarm op. Daarom moet deze wand om de twee dagen volledig vernieuwd worden. Indien er niet voldoende bouwmaterialen beschikbaar zijn, gebeurt dit proces te traag en ontstaan er gaatjes. Door deze gaatjes kan er darminhoud (een soep van bacteriën en half verteerd voedsel) in het bloed terecht komen. Dit kan uiteraard een heleboel narigheid geven.
          

Energievoorziening in de hersenen.
Hersenen hebben zeer veel energie nodig. Iemand die in rust zit te studeren zal gauw 10 tot 20 procent van zijn energieverbruik nodig hebben om zijn hersenen gaande te houden. Zelfs tijdens de slaap verbruiken de hersenen vrij veel energie.

Hersenen zijn voor hun energievoorziening bijna volledig afhankelijk van de verbranding van suiker. Bij een tekort aan suiker zal al vrij vlug het concentratievermogen dalen.

In tegenstelling tot ander weefsel, kunnen hersenen geen vet verbranden om aan energie te komen. Indien nu de energieproductie vanuit suiker in de hersenen mank loopt, kan er dus niet overgeschakeld worden naar de verbranding van vet.

Het eerste alternatief is de omzetting van suiker naar melkzuur. Dit proces is echter zeer weinig energie-efficiënt. Er zullen dus in de eerste plaats veel grotere hoeveelheden suiker nodig zijn. Hierdoor zal er ook vrij veel melkzuur gevormd worden. Melkzuur is echter voor de hersenen ook giftig. Te veel melkzuur kan al vrij vlug ernstige problemen geven. Zo heeft men bij manische depressieve mensen vastgesteld dat ze vrij veel melkzuur in de hersenen hebben.

Deze situatie van suiker- en energietekort zal zich vooral voordoen tijdens de slaap. Dit is immers een vrij lange periode gedurende dewelke er niet gegeten wordt. De voorraad suiker kan dan helemaal uitgeput raken. Vooral bij mensen met een neiging tot hypoglycemie, kan dan de bloedsuikerspiegel behoorlijk laag zakken. Bij gezonde mensen zal in zulk geval de lever nieuwe suiker aanmaken. De lever maakt deze suiker vertrekkende van melkzuur of vet. Bij kwikbelaste mensen kunnen ook deze processen te traag verlopen. De lever zal dan te traag het melkzuur verwerken en ook te traag nieuwe suiker aanmaken.

Indien de bloedsuikerspiegel veel te laag wordt, kan men zelfs in een lichte coma terecht komen. Bij nogal wat CVS-patiënten (kwikbelaste mensen?) komen zulke perioden van lichte coma regelmatig voor tijdens de slaap. Hierdoor zal men, desondanks 's nachts een lange periode in bed verbleven te hebben, 's morgends toch niet uitgerust zijn. Men heeft immers bijna niet geslapen.

Bij een groot tekort aan bloedsuiker en energie kunnen de hersenen in laatste instantie nog overschakelen naar de verbranding van aminozuren. Hierdoor kan er vlug een tekort ontstaan aan een aantal aminozuren.

Bepaalde aminozuren zijn echter zeer belangrijk voor een goede werking van de hersenen. Zo wordt het aminozuur tryptofaan gebruikt om serotonine te maken. Deze stof is nodig voor de communicatie tussen bepaalde hersencellen. Bij een tekort aan serotonine zal men vrij snel last krijgen van dwanggedachten en zelfs depressie. Geen wonder dus dat depressie veel voorkomt bij kwikbelaste mensen.

Ook een aantal hormonen, welke in de hersenen gemaakt worden, zijn opgebouwd uit aminozuren. Bij een tekort aan aminozuren kan er dan ook een tekort aan deze hormonen ontstaan. Het slaaphormoon, melatonine, is zulk een hormoon. Als gevolg van een suiker- en energietekort tijdens de slaap, kan er dan onvoldoende slaaphormoon gemaakt worden. Hierdoor ga je minder vast slapen of zelfs wakker worden. Dit zorgt dan weer voor weinig fut overdag.

Een ander voorbeeld is het groeihormoon. Ook dit wordt in de hersenen tijdens de slaap gemaakt, vertrekkende van aminozuren. Groeihormoon is bij volwassenen zeer belangrijk voor de regeneratie of wederopbouw van weefsel. Bij een chronisch tekort aan groeihormoon zal men vrij snel last krijgen van allerlei pijnen in spieren en gewrichten. Een chronisch tekort aan groeihormoon komt regelmatig voor bij het Chronisch Vermoeidheidssyndroom. Geen wonder dus dat bij CVS-patiënten spier- en gewrichtspijnen veel voorkomen.

Vooral voor weefsels met een korte regeneratietijd (weefsel welke regelmatig vernieuwd moeten worden) kan een chronisch tekort aan groeihormoon vrij vlug voor problemen zorgen. Een goed voorbeeld is de dunnedarm. Niet alleen gaat de darmwand "dunner" worden (zie lekkedarm-syndroom) maar ook zal de opname van voedingsstoffen veel trager verlopen. Hierdoor zal er veel langer dan normaal een soep van (half)verteerde voeding in de darm achterblijven. "Wilde" micro-organismen zoals bepaalde gisten of sommige toxine producerende bacteriën krijgen dan veel langer de kans om de dunnedarm te koloniseren. Hierdoor zullen er minder voedingsstoffen overblijven voor de patiënt. Ook zal de "wildgroei" van micro-organismen meer aanleiding geven tot de vorming van toxines. Dit leidt dan op zijn beurt tot een nog grotere belasting van de reeds fragiele gezondheid van de kwikbelaste persoon.
            

Stress en energievoorziening
In geval van stress zal het lichaam naar een nog veel hoger energieniveau overschakelen. Indien de energieproductie mank loop (door kwik), zal er vrij snel een energietekort ontstaan. De beschikbare suiker zal dan zeer snel opgebruikt zijn. Omdat er zo veel suiker snel op een inefficiënte manier verbrand wordt, zal er vrij vlug een opstapeling van melkzuur ontstaan.

Stressovergevoeligheid komt veel voor bij kwikbelaste mensen. Een geringe hoeveelheid stress kan het lichaam van deze mensen al vrij vlug volledig ontregelen. Heel snel krijgen ze last van concentratie problemen, slapeloosheid, verteringsproblemen en allerlei pijnen. Wie de hoger vermelde uitleg begrepen heeft, zal verstaan waarom.
           

Besluit energieproductie
Omdat kwik de energieproductie in het lichaam verstoort, zal het lichaam snel verzuren en overgaan naar de verbranding van aminozuren. Hierdoor kan er vrij vlug een aminozurentekort ontstaan. Door dit tekort gaan er een heleboel biochemische functies slecht verlopen: verstoorde hormonenbalans, slecht slapen of onvoldoende vertering van de voeding. Door dit laatste gaat de energievoorziening nog meer mank lopen. De belangrijkste bron van aminozuren zijn de eiwitten in de voeding. Door de inefficiënte vertering van de voeding en een te trage opname van voedingsstoffen zal het energietekort en ook het aminozurentekort veel moeilijker bijgepast kunnen worden. Heel het probleem van energie en aminozuren tekort zal nog versterkt worden door de grote stressovergevoeligheid van de kwikbelaste persoon.

We hebben nu gezien waarom er zoveel verschillende dingen kunnen mislopen als de energievoorziening van de cellen mank loopt als gevolg van een kwikvergifting. Maar hoe past alfa-liponzuur nu in dit plaatje? Om dit uit te leggen zal alweer een hele biochemische uitleg nodig zijn.
            

2.3. Alfa-liponzuur en de verbranding van suiker.
Alfa-liponzuur komt van nature voor in ons lichaam. Het speelt namelijk een heel belangrijke rol bij de verbranding van suiker. Het is een onderdeel van de machinerie welke suiker omzet in bruikbare energie.

Kwik kan zeer sterk binden aan alfa-liponzuur. In dat geval wordt het alfa-liponzuur onbruikbaar voor de machinerie om suiker om te zetten in energie. Het omzettingsproces van suiker naar energie wordt halverwege afgebroken. Suiker kan wel nog omgezet worden in melkzuur (met een klein beetje energieproductie) maar de volledige omzetting van suiker naar ATP (de belangrijkste vorm van energie van de cel) wordt sterk afgeremd. Dit biochemisch proces van volledige verbranding van suiker wordt ook gebruikt voor de productie van essentiële bouwstenen voor het lichaam, namelijk bepaalde aminozuren. Dus ook de vorming van bepaalde aminozuren wordt zo sterk gehinderd.

Door extra alfa-liponzuur in te nemen, kan men de schade, veroorzaakt door kwik, enigszins beperken. Goede alfa-liponzuur kan dan de beschadigde vorm (ALA-kwik) vervangen en heel het energieproductiesysteem kan dan weer wat beter draaien. De mensen gaan weer meer fut en energie krijgen en ook de concentratievermogen zal toenemen.

Alfa-liponzuur is biochemisch gezien echter een zeer reactieve stof. Het bindt niet alleen sterk aan kwik maar ook aan een heleboel ander stoffen. Om al te veel schade aan het weefsel te voorkomen, zal het lichaam het overtollige alfa-liponzuur zo vlug mogelijk opruimen. Dit kan verklaren waarom de inname van alfa-liponzuur maar een korte tijd effect heeft (ongeveer 4 uur).

Alfa-liponzuur heeft nog een ander belangrijk effect in het lichaam. Het zorgt er voor dat de suiker in het bloed sneller opgenomen wordt in de cellen. Doordat de cellen meer suiker beschikbaar hebben, kunnen ze zelfs met een mank draaiende machinerie, toch nog redelijk wat energie aanmaken. Ook dit komt dan weer de gezondheid en het concentratievermogen ten goede.

Dit fenomeen heeft echter ook een keerzijde. Doordat de cellen veel sneller suiker uit het bloed kunnen opnemen, zal de bloedsuikerspiegel ook veel sneller dalen. Bij de meeste mensen kan de lever dit probleem wel oplossen. Bij mensen met een hypoglycemie (dikwijls te lage bloedsuikerspiegel) kan dit echter problemen geven.

Hypoglycemie komt vaak voor bij kwikbelaste mensen. Eigenlijk is dit niet zo verwonderlijk. Doorgaans is ook de lever erg kwikbelast. Hierdoor draait het ook daar erg vierkant en zal dus de suikerproductie vanuit vet eerder flauw zijn.
          

Besluit: alfa-liponzuur en de verbranding van suiker
Bij mensen met een kwikvergifting is de productie van energie in de weefsels eerder laag. Alfa-liponzuur kan het energieproductiesysteem in het lichaam van kwikbelaste mensen een boost geven. Hierdoor zal het concentratievermogen en de fysieke energie duidelijk verbeteren. Dit effect is echter erg tijdelijk.

Vooral mensen welke last hebben van hypoglycemie moeten erg voorzichtig zijn met alfa-liponzuur. Bij hen kan het de problemen van hypo's juist verergeren. Zij kunnen dus juist door het gebruik van alfa-liponzuur grote concentratieproblemen krijgen.

           

4. Besluit alfa-liponzuur en kwik

Alfa-liponzuur komt normaal voor in ons lichaam. Het vormt een belangrijk onderdeel in de productie van energie vanuit suiker. Kwik kan zeer sterk binden aan alfa-liponzuur. Hierdoor wordt alfa-liponzuur beschadigd en zal de energieproductie mank lopen. Men zal dan ondermeer last krijgen van concentratieproblemen. Ook de fysieke energie komt dan op een laag pitje te staan.

Door extra alfa-liponzuur in te nemen kan men de energieproductie weer wat opkrikken. Men zal zich dus vrij snel wat beter voelen. Vooral het concentratievermogen zal toenemen. Dit effect is echter erg tijdelijk. Na vier uur heeft het lichaam het extra alfa-liponzuur afgebroken en is het positieve effect weer helemaal weg.

Dat kwikbelaste mensen met concentratieproblemen tijdelijk beter worden door het gebruik van alfa-liponzuur heeft dus helemaal niets te maken met het ontgiften van de hersenen. Ook zegt het niets over de eliminatie van kwik uit het lichaam.

Alfa-liponzuur is dus geen kwik-ontgifter, volgens de letterlijke betekenis van het woord. Wel kan het (tijdelijk) bepaalde schadelijke gevolgen van kwik enigszins beperken. Kwik kan echter op nog heel veel andere plaatsen in de biochemische processen erg schadelijk zijn. De gezondheidswinst zal dus eerder beperkt blijven.

Alfa-liponzuur kan voor kwikbelaste mensen een goed hulpmiddel zijn om een aantal van hun kwalen te verzachten. Echt kwik ontgiften doet het echter niet. Voor een aantal kwikbelaste mensen (met hypoglycemie) kan het zelfs eerder nadelig zijn. Enige voorzichtigheid is dan ook sterk aangewezen.

Patrik Peters
    pet_peters@yahoo.com

           

Meer over kwik en amalgaam:

Op deze site
    Startpagina
    Kwikontgifting: praktisch bekeken

 

Amalgaam Site België
    http://www.amalgaam.be/

Stichting amalgaamziekte Nederland
    http://www.xs4all.nl/~stgvisie/amalgaam/

     

Disclaimer
De inhoud van deze pagina is opgemaakt aan de hand van persoonlijke ervaringen en inzichten. Alhoewel deze informatie goed wetenschappelijk en biochemisch onderbouwd is, is het op geen enkel moment de bedoeling om medisch advies te verstrekken. Ik wijs dan ook elke verantwoordelijkheid hieromtrent af.

Deze pagina werd laatst bijgewerkt in september 2009